Prema pisanju Glasa Istre, Italijani imaju velikih problema sa neonikotinoidima. Ali, lako je njima kada im je ministar poljoprivrede – pčelar.
Svima je poznata priča o slavnom Albertu Einsteinu i pčelama. Naime, nobelovac je jednom prilikom izjavio da kada bi pčele nestale s lica zemlje, čovječanstvu bi preostalo još samo četiri godine života. Naime, da nema pčela, ne bi bilo oprašivanja, pa ni biljaka, životinja i, na kraju, ne bi bilo ljudi«.
Novi ministar poljoprivrede u Berlusconijevoj vladi desnog centra Luca Zaia, inače strastveni pčelar, najavio je oštru borbu protiv pesticida neonikotinoida koji razara živčani sustav pčela i uzrokuje njihov nestanak. Vlada će do kraja godine usvojiti dekret o moratoriju na uporabu tog pesticida u poljoprivredi, odnosno u sustavu zaštite sjemena, poput onog kukuruza, tikvica, lubenica ili suncokreta. U pojedinim regijama stručnjaci su zabilježili stopostotni nestanak pčela. To nam je potvrdio i donedavni predsjednik udruge pčelara iz tršćanskog Krasa Livio Dorigo.
»U ravnicama regije Friuli-Venezia Giulia, gdje se uglavnom uzgaja kukuruz, zabilježen je stopostotni nestanak pčela. U ostalim dijelovima regije pad njihove populacije varira od 30 do 50 posto i zato je situacija izuzetno problematična«, kaže Dorigo i dodaje da nisu samo pesticidi neonikotinoidi uzrok nestanka pčela, veliku ulogu imaju i zračenje iz mobitela te vođenje krive i neracionalne politike širenja pojedinih vrsta pčela diljem talijanskog poluotoka.
»Stručnjaci su svojevremeno obnovili populaciju pčela na tršćanskom Krasu vrstom koja je autohtona u regiji Liguria, ali je dokazano da ona ne uspijeva izdržati niske temperature i napade bure pa se eksperiment pokazao potpuno neprimjerenim, poput ostalih slučajeva križanja vrsta u svijetu«, veli Dorigo koji nam potvrđuje da je utjecaj pesticida ipak sudbonosan.
Neonikotinoidi se koriste u postupku zaštite sjemena od parazita i ostalih štetočina, međutim pojedine njihove supstance djeluju na živčani sistem pčela: one jednostavno gube instinkte, orijentaciju, pa se ne snalaze u prostoru i umiru izvan matične košnice.
U Francuskoj je tamošnja vlada već zabranila uporabu spomenutog pesticida, a posebice proizvode tvrtke Bayer Gaucho i Poncho te pesticid pod imenom Regent multinacionalne kompanije Basf.
Zaia je pokrenuo postupak zabrane upotrebe spomenutog pesticida nakon što su to zatražile gotovo sve regije u Italiji i udruga talijanskih pčelara FAI. Trenutno se o tom prijedlogu raspravlja u ministarstvu zdravstva, čija se specijalna komisija već izjasnila pozitivno oko uvođenja moratorija na uporabu tog pesticida. Inače, pad populacije pčela fenomen je koji je zahvatio veći dio svijeta: u SAD-u je prouzročio pad od trideset posto uroda badema, a poznato je da su Amerikanci najveći svjetski proizvođači badema, koji se obrađuje na oko 220.000 hektara zemlje, a da bi se cvijetovi oprašili, potrebno je milijun košnica: međutim, pčele su nestale i dobar dio stabala ostao je bez ploda.
Da podsetimo, Livio Dorigo je o problemu sa pčelama sa aspekta loše osmišljene selekcije govorio na predavanju u Trebinju 17. i 18. novembra 2007. godine. Evo izvoda iz neobjavljenog izveštaja sadašnjeg predsednika SPOS-a koji je tada prisustvovao predavanju.
Veoma lepo predavanje održao je doktor veterine Livio Dorigo iz Italije, koji je radio na Univerzitetu u Peruđi, a tada je bio predsednik Konzorcijuma pčelara Trsta. Dosta je radio na genetskim istraživanjima u pčelarstvu, kontroli uzgajanja pčela i kontroli kvaliteta pčelinjih proizvoda. Na svom predavanju je vrlo detaljno i argumentovano govorio o ekotipovima pčela, koji su, poznato je, izuzetno prilagođeni kraju u kom su se stvarali vekovima, a danas dolazi do njihovog velikog međusobnog mešanja, usled nepromišljenosti i želje za brzom zaradom, kako je više puta naglasio Livio Dorigo. On doslovce kaže: >Na žalost, u ovoj eri globalizacije, radi se na tome da se na što brži način dođe do nekog proizvoda i do zarade, a kvalitet se zanemaruje. Na taj način su se izgubile rase mnogih životinja i biljaka, neke su takoreći potpuno nestale. Isto se dešava i sa pčelama, gde smo izgubili ekotipove pčela, što smo tek sada shvatili. Mi pčelari imamo zadatak da zadržimo naše ekotipove pčela da bi ih spasili od propadanja usled opšte globalizacije. Mi u Italiji pokušavamo da izdvojimo dva ekotipa pčela. Dešavale su nam se i neke smešne situacije. Na Siciliji je jedne godine došlo do pomora sicilijanskih pčela, a pčelari su gubitke popunili rojevima italijanske rase pčela sa kontinenta. Uvezene pčele nisu bile u stanju da oprašuju agrume kao što su to činile domaće pčele, pa su voćarstvo i poljoprivreda uopšte pretrpeli velike gubitke. Na mom području oko Trsta, doneli su pčele iz Pulije i iz Maribora, a te pčele nisu umele da lete na buri ni da žive na takvoj našoj klimi, a bile su i podložnije napadu pčelinjih bolesti u našim uslovima. Lokalne pčele su mnogo otpornije na bolesti, i moraćemo da uradimo sve što možemo da održimo njihovu čistotu, kako bi preživele.<
Izvori: RaŠa Jašović i Glas Istre
Šalje se...